Bu konuda sizlere iyi bir bilgi verebilmek için Maladaptive Daydreaming’in geçmişteki halini ve şimdiki halini araştırmaya başladım. Birçok siteyi dolaştım ve en sonunda istediğim yere ulaştım.
“daydreamresearch.wixsite.com” evet bu site. Bu sitede aradığımı buldum fakat üst kısma baktığımızda bu sitenin wix.com aracılığıyla kurulduğunu gördüm, öncelikle biraz sitede dolaştım, karşıma “Bize Ulaşın” sekmesinde Nirit Soffer-Dudek ve Eli Somer adında iki tane profesör doktor çıktı, kafam fazlasıyla karışsa da onları da araştırmaya başladım.
Nirit Soffer: ICMDR Bilimsel Direktörü, Lisanslı bir psikolog ve Negev Ben-Gurion Üniversitesi Psikoloji Bölümü'nde kıdemli öğretim görevlisi olarak çalışmaktadır. Eğer kendisine ulaşmak isterseniz “soffern.wixsite.com” bu siteden ulaşabilirsiniz.
Eli Somer: ICMDR Kurucusu ve Kıdemli Araştırmacısı, Hayfa Üniversitesi Sosyal Hizmet Okulu'nda İsrailli Klinik Psikoloji Profesörüdür. Hem Avrupa Travma ve Ayrışma Derneği hem de Uluslararası Travma ve Ayrışma Çalışmaları Derneği'nin eski Başkanıdır ve Travma ve Dissosiyasyon İsrail'de bilimsel danışman olarak hizmet vermektedir.
İki Profesöre de aynı e postayı gönderdim :
“Merhaba, ben Türkiye'de yaşayan ve Daydreaming hastalığını derinden hisseden bir gencim. Adım Harun'dur. Çocukken çok dışlanmış ve istenmeyen bir insandım ve sanırım beni bu hastalığa sokan da buydu. Sınıf arkadaşlarımın benim hakkımda ne düşündüklerini söylemeseler bile anlayabiliyordum. Hayal kurarken genellikle müzik dinleyerek belirli senaryolar uydururum. Huzur hissediyorum ve mutlulukla doluyum. Hayal kuramadığımda, o gün bana zulüm gibi geliyor. Belirli olayları yaşamadan deneyim kazanabilirim. Nerede ve ne yapacağımı biliyorum. Bu hastalığı küçüklüğümden beri çekiyorum ve etkileri bazen çok iyi bazen çok kötü olabiliyor. İstemeden de olsa kafamdaki karakterleri kendi dudaklarım ile seslendirebiliyorum, dramatik rüyalar görebiliyorum. Küçüklüğümden beri bu hastalığın farkındayım. Son 2 yıldır bu hastalığın içeriğini biraz daha araştırmaya başladım. Araştırmamda gözlemlediklerim şunlardı:
1- Günlük işlerimi bırakıp hayal kurmaya odaklanmak.
2- İnsanlardan uzaklaşmak ve yalnızlığın tadını çıkarmak.
3- Bu hastalığı kabullenip kendi lehime çevirmek. (Örneğin rüya görürken spor yapmak)
4- Gittikçe ailemden kopmaya ve kafamdaki insanların bana yaşattıklarını, hissettirdiklerini yaşamaya başladım.
5- Okuldaki deneyimleri ve hayatımı olumsuz etkileyen olayları yeniden yapılandırarak rahatlıyorum.
6- Aşık olduğum kişi beni her yerden izliyor ve ben bunu görebiliyorum, görebiliyorum ve duyabiliyorum. Bana hep yapmamam gereken şeyleri neden yaptığımı soruyor. Bugünlük sadece bunları ekleyebilirim. Gelecekteki gelişmelerden sizi haberdar edeceğim. Çok teşekkür ederim.”
Ve birkaç gün beklemeye başladım. En sonunda maile baktığımda iki profesöründe bana döndüğünü gördüm.
Nirit’in gönderdiği posta şu şekildeydi: Sevgili Harun,
Yaşadığınız zorluklara üzüldüm, deneyimlerinizi paylaştığınız için teşekkür ederiz. İlgileniyorsanız, meslektaşlardan daha fazla cevap bulmak için akran tavsiyesi ve desteği için birçok çevrimiçi MD topluluğundan birine katılabilirsiniz. Facebook, Reddit ve başka yerlerde bu tür birçok topluluk olduğunu biliyorum. Ayrıca aşağıda imzamla bağlantısı verilen araştırma web sitemizi ziyaret etmenizi öneriyorum. Araştırma katılımcıları için düzenli güncellemeler ve çağrılar almak için Haberler sayfamıza kayıt olabilirsiniz.
En iyi dileklerimle,
Nirit
Kendisine teşekkür ettikten sonra Eli’nin postasını da kontrol ettim :
Deneyiminizi benimle paylaştığınız için çok teşekkür ederim.
Eli Somer
Kısa bir cevap almak canımı sıskada araştırmalarım sonucu şu çıkarımlarda bulundum:
Maladaptive Daydreaming, insanların zihinlerinde yarattıkları hayal edilmiş dünyalara sıkı sıkıya bağlı oldukları için, genellikle günlük yaşamlarını olumsuz yönde etkiler. Bu durum, bir kişinin iş, okul veya sosyal hayatında zorluklar yaşamasına ve hatta günlük aktiviteleri yapamamasına neden olabilir.genelde bizim ülkemiz gibi gelecek kaygısı olan gençlerin ülkesinde olduğu tespit edilmiştir.
Bu rahatsızlık, bazı kişilerde travma sonrası stres bozukluğu, depresyon, anksiyete bozukluğu veya Obsesif Kompulsif Bozukluk gibi diğer zihinsel sağlık sorunları ile birlikte görülebilir. Bununla birlikte, Maladaptive Daydreaming'e sahip olmak, diğer sağlık sorunlarına sahip olmak zorunda değildir.
Şimdiye kadar resmi bir tanı olarak kabul edilmemiştir, ancak araştırmacılar bu durumu daha iyi anlamak için çalışmalar yapmaktadırlar. Tedavi yöntemleri, bireysel terapi, grup terapisi ve ilaç tedavisi gibi çeşitli yaklaşımlar içerebilir.
Maladaptive Daydreaming, genellikle kişinin gerçek dünyadan kaçmaya çalıştığı bir savunma mekanizması olarak ortaya çıkar. Ancak, kişinin hayal ettiği dünyalar onu izole edebilir ve gerçek yaşamdan uzaklaştırabilir. Bu nedenle, Maladaptive Daydreaming'i yönetmek veya tedavi etmek, bir kişinin gerçek hayatına daha bağlı olmasına yardımcı olabilir.
Kendimde gözlemlediklerim kısaca buydu, dünyadan uzaklaşmaya çalıştığımı fark etmiştim, olur olmadık yerlerde kendi kendime bir senaryo uydurup o senaryoda ki psikolojiye bürünebiliyordum, dönerek müzik dinleme gibi size saçma gelecek çoğu şey benim dünyamın içinde normalleşmeye başlamıştı.
Eğer bu hastalık sizde veya çevrenizde varsa yapılması gereken dezavantajlarını kendi lehine çevirmekten başka çaresi yok. Çünkü ilaçlar bir yere kadar yardımcı oluyor. Unutmayın! İnsan psikolojisi her şeyi tedavi edebilir. Eğer iyileştiğinize kendinizi ikna edebilirseniz hastalığı bir silaha dönüştürmüş olabilirsiniz. Mesela hayal kurmayı bir video halinde veya bir proje halinde yaparsanız ortaya nelerin çıkabileceğini siz düşünün. Umarım bu hastalıktan kurtulur ve normal bir hayata başlarız kendinize iyi bakın abone olmayı ve videoyu beğenmeyi unutmayın.
